अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा

 

यंत्रे फिरती, पिळती, कुटती

तोडुन, कापुन, पुन्हा जोडती

ध्यास घेतला नवनिर्मितिचा

अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा।

 

धूर ओकती, विषें सोडती

प्रदूषणाचे डोंब उसळती

क्षणही एक ना सोडायाचा

अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा!

 

माना मोडुन रात्र जागती

कळपाटीवर हात चालती

जीव घुसमटे संगणकाचा

अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा!

 

अजिंक्य अमुचा प्रगतीवारू

अडविता कुणी युद्धही करू

माथीं शिरला गर्व प्रगतिचा

अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा!

 

निसर्ग देई मग चपराक

कंप, त्सुनामी, विषाणु एक

पाय अडखळे पूर्ण जगाचा

अश्वमेध हा यंत्रयुगाचा!

 

श्वास एकदा घेई मानवा

जपून वापरी निसर्गठेवा

तुलाच तुडविल तव कर्माचा

अश्वभेध हा यंत्रयुगाचा!

 

- अनिरुद्ध रास्ते

रीत मानवी

उमलत होतो भल्या सकाळी,

आईच्या मी अंगावरती

मानत होतो आभार तिचे अन्

सुगंध पसरुनी वार्‍यावरती

रंग उधळुनी भुलवित होतो

मधुमक्षीसह मी भ्रमरांना

नाजुक बोटे मज स्पर्शावी

अशीच होती मनी कामना!

हात एक नाजुकसा आला,

आः!! मजला तोडुन गेला,

टाकुन इतरांसह  परडीत

आनंदाने पुढे चालला!

किती कुळांची किती भावंडे

परडीमध्ये तशीच पडली

तुटली जरी का मातांपासुन

रंग,सुगंध उधळीत राहिली!

ताटातुट घडवून आमुची

प्रणया वा भक्तीला सजवी,

आवड असली अप्पलपोटी!

हीच तुझी का रीत मानवी?