सरली चकली, सरला चिवडा
कडबोळ्यांचा डबा संपला।
उत्सवराजा दीपोत्सवही
आठवणींच्या रुपे राहिला।।
लाडुऐवजी भुगाच थोडा
चिरोटे कुठे? साखर दिसली।
वड्या सफाचट, कणही नाही
बर्फीचा तर वर्ख राहिला।।
बाण संपले, उरल्या काड्या
लवंगिच्या तर लाल चिंधड्या।
फुलबाज्यांच्या काळ्या तारा,
बाँब? अरे, सुतळ्यांचा बोळा!!
सगेसोयरे परतुन जाती
पणत्या पडती रित्या बिचार्‍या।
नाही म्हणाया नभोदीप तो
आठवणींना देई उजाळा।।
समजुन घे तू नियम नियतिचा
लघुजीवी क्षण आनंदाचे।
'पुन्हा मिळो' ही आशा आहे
आपले कारण पुढे जगण्याचे!
- अनिरुद्ध रास्ते
