अथांग निळ्यावर
अर्धी पसरली पाने,
शंभरीतल्या पन्नाशीचा
आलेख काढला त्याने!
विणले वाटे
विचारजाळे मनिचे
उरले कितितरी
अजून अनुभवण्याचे।
अल्याड जाळिच्या,
भौतिक विश्व जे जगले
पल्याड राहिले,
अनंत किती बघण्याचे।
या जाळ्यातच
अडकला जिवाचा मासा
तुटेल जेव्हा,
तो क्षण मुक्तिचा खासा!
-अनिरूद्ध रास्ते
