थांब जरा नको जाऊ अशी दूरदूर
थोडा सहवास असो माझ्या बरोबर
थिरकते तन माझे तुझ्या तालावर
थरथरे मन माझे तुझ्या तानेवर
थांग नाही प्रीतीला या तुझ्यामाझ्यातील
थोपविता येत नाही आतला कल्लोळ
थिजलेल्या भावनांना येऊ दे वितळ
थेंब थेंब पाघळू दे शब्द अनावर
थिटे दोन्ही हात माझे घेण्यास कवेत
थोर तुझे मन किती घेतेस कुशीत
थांब जरा नको जाऊ अशी दूरदूर
थोडा सहवास असो माझ्या बरोबर!
-अनिरुद्ध रास्ते
मनी पाहिले स्वप्न शांती, सुखाचे
परी दान उल्टे पडे प्राक्तनाचे
उध्वस्त भूमी पुरी यादवीने
उठे जीव माझा ध्वमाच्या ध्वनीने
दिशा सर्व गेल्या भरूनी भयाने
घुटे जीव माझा, धुरा-काजळीने
गळा आवळी वायु त्याच्या कराने
उठे जीव माझा ध्वमाच्या ध्वनीने
कधी स्फोट होती कधी आग लागे
मुठी जीव घेती, पळे गाव सारे
पशु आणि पक्षी उडाले भितीने
उठे जीव माझा ध्वमाच्या ध्वनीने
परी आंस माझ्या मनीची सुटेना
भविष्यास ऐसे बळी देववेना
म्हणूनी उभा राही ताज्या धिराने
दुणावे मनीषा ध्वमाच्या ध्वनीने !
-अनिरुद्ध रास्ते