मैत्र पुरते बहरुन यावे!

ज्यांना येते काव्य त्यांनी, दोन कडवी लिहून द्यावी।
ज्यांना कळते रसमाधुर्य, त्यांनी मग दाद द्यावी।।

ज्यांना येते सूरसंगीत, त्यांनी थोडी चाल द्यावी।
ज्यांचा गळा गोड त्यांनी, एखाददुसरी तान द्यावी।।

येई तबलापेटी ज्यांना, त्यांनी सुंदर साथ द्यावी।
कानसेन जे असती येथे, त्यांनी समेला टाळी द्यावी।।

फुलून येण्यासाठी येथे, पुनर्भेटीचे कोंदण व्हावे
सर्वांसंगे देता घेता, मैत्र पुरते बहरुन यावे।।

-अनिरुद्ध रास्ते

मंगलाष्टके!

[चाल: स्वस्तिश्री गणनायकं गजमुखं... ]

आईने तुज घास भरविला संतुष्ट तो खाउन।
गोटाही तुळतुळीत करुनी शुभचिन्ह वर काढुन।
नेसोनी लघुवस्त्र एक कटिला दंडास उंचावुन।
झाला आज इथे प्रकट हो पृथ्वीवरी वामन।।
सुमुहूर्त सावधान...

जाशी आज गुरुमंदिरी ममसुता चिंता मनी ना धरी।
मायाही करी, तोहि तुजवरी या आईवडिलांपरी।
ज्ञानामृत देउनी वरि करी तेजस्वि सूर्यापरी।
आशीर्वाद समस्त साथ असती ब्रह्मव्रता तू धरी।।
सुमुहूर्त सावधान...

-अनिरुद्ध रास्ते
(सर्व बटूंना आशीर्वाद म्हणून ही मंगलाष्टके! मुक्तपणे वापरू/पुढे पाठवू शकता!)

रोज सकाळी उठल्यावर

रोज सकाळी उठल्यावर
पेंगत बाहेर येतो तेव्हा
तुझ्या हातचा वाफाळता चहा
माझ्याआधीच हजर असतो
यासारखी जाग ती काय?

दोघांच्याही आवरण्यात
वेळामध्ये वेळ काढून
माझ्यासाठी आवडीचा
डबा हातात तयार असतो
यासारखी शिदोरी ती काय?

मी कामावर निघताना
दार लोटून घेण्याआधी
तुझ्या 'तश्याच' अवतारात
'बॉबी'सारखा टाटा करतेस
यासारखी ओढ ती काय!

कधीतरी बघताना
चोरून थोडं 'गोरं' अंग
लक्षात येताच,क्षणिकच,
पण जो कटाक्ष टाकतेस
त्यासारखा वचक तो काय!

कपड्यांच्या दुकानातच
कपडे बदलून बाहेर येऊन
नजरेतूनच फक्त माझी
अनुमती तेवढी मागतेस
यासारखी आस ती काय?

रोजचं माहित असलं तरी
संध्याकाळ होता होता
'घरी कधी येणार?' असा
प्रश्न तरीपण विचारतेस
यासारखी काळजी ती काय?

कितीही उशीर झाला तरी
वेळ निघून गेली म्हणून
बाहेर खाऊन आलो तरी
जेवणासाठी थांबून राहतेस
यासारखी माया ती काय?

कसाही जरी असलो तरी
माहेरी माझं कौतुक ऐकून
खालचा ओठ हळूच चावून
चेहरा लपवून हळूच हसतेस
यासारखी लज्जा ती काय?

पाडव्यासाठी ओवाळताना
निरांजनाच्या प्रभेमध्ये
डोळ्यांमध्ये चमक आणून
गोड स्मितहास्य करतेस
यासारखी तृप्ती ती काय?

-अनिरुद्ध रास्ते

जरा शांत बसलो तर...

जरा शांत बसलो तर
बायका किती मदत करतात
'अहो ऐकलंत का' म्हणून
दहा वेळा डिस्टर्ब करतात

जाऊन भाजी घेऊन या
नाहीतर नारळ फोडून द्या
अहो जरा इकडे या
म्हणून काहीतरी काम काढतात
जरा शांत ...

कधी वाळत घाला कपडे
कधी सामान ठेवा तिकडे
हात नाही पोचत म्हणून
सारखे वरती चढायला लावतात
जरा शांत .....

माझा मोबाईल सवत जणु
तिचा मात्र मित्र खरा!
स्वतः मात्र सिरीयल पाहत
अर्धा स्वयंपाक करवून घेतात
जरा शांत ....

यांना खरेदीची हौस भारी
त्यातून फूस लावते दुसरी
लागता थोडा डोळा दुपारी
गावात गाडी हाकायला लावतात
जरा शांत ...

सर्वांसमोर जरी सांगतात,
सगळे निर्णय 'हे'च घेतात,
'मी काय म्हणते' असं म्हणून
'ह्या'च रीमोट कंट्रोल होतात
जरा शांत बसलो तर....

-अनिरुद्ध रास्ते

बाळ, आता थांबतो थोडं...

बाळ, आता थांबतो थोडं
आईला जरा चालू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो ।।

पुढे सतत चाललो मी
वाट नव्हती जरी दिसत ।
आणि मागे तुम्ही होतात
विश्वासाने पावले टाकत ।
गारव्याबरोबर वार्‍याचा
बोचरा अनुभव घेऊ देतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...

माझ्या घरी सुद्धा मी
माझ्या कुळाचा दीपक होतो ।
माझ्यापेक्षा इतरांच्या
अपेक्षांचे ओझे वाहत होतो ।
आता तरी थोडा माझा
भार हलका करून घेतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...

तीशीत पडले दायित्व
माझ्यावर दोन जीवांचे ।
मधले नाव माझे लावून
निश्चिंत झालात कायमचे ।
दायित्व नाही तरी
कर्तृत्व थोडे तिच्यावर सोडतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ......

खुलेन थोडा मी सुद्धा
स्वत:कडे नीट पाहीन ।
माझी सुद्धा स्वप्ने होती
याचा थोडा आनंद घेईन ।
दीपस्तंभ राहण्याऐवजी
थोडा आकाशकंदील होतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...

आभाळ सारखं निरभ्र नसतं
निळं मोकळं सुद्धा नसतं ।
अदृश्याचा आधार घेऊन
सुखद विमान व्हायचं असतं ।
विश्वरुपा आधी तिला
ढग, वादळ पाहू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो

 -अनिरुद्ध रास्ते

वडा पाव!

वडा पाव: कवी व्हर्जन

मेरे दुख रहे थे पांव
पोटमें कावळे काव काव
तो मैंने टपरीपे जाके
हाणा वडा पाव!

~~~~~~~~~~~~~~

वडापाव स्तोत्र:
गोलाकारं तबकशयनम्
स्वर्णवर्णं खमंगम् ।
पावयुक्तं चटणिसहितम्
सर्वैः खादितव्यम् ।।
क्षुधाशांतं उदरभरणम्
पुनर्खाद्याभिलाषम् ।
वंदे तुभ्यं वडापावम्
सर्वखाद्याधिराजम् ।।

~~~~~~~~~~~~~~~

वडापाव आरती:
जयदेवा जयदेवा जय वडापावा
तुमचा महिमा काय सांगावा ।
अन्नदेवाचा हा प्रसाद व्हावा
सर्वांना सारखा, सदा मिळावा ।।

उकडा बटाटे, ठेवा चुरून
मळून त्यासंगे कांदा लसूण
गोळे करून तेली तळून
मिरची ठेऊन बशीत द्यावा ।।

घेताच पहिला घास तोंडात
स्वर्गीय आनंदा नुरलासे अंत ।
चटणीसहित सर्वांनी खावा
अजून एखादा मागून घ्यावा ।।

-अनिरुद्ध रास्ते

नववर्षमिदम्

शुभक्षणपूरितलक्ष्मीप्रदम् ।
विजयविनोदविवेकयुतम् ।।
प्रियजनसुखकरशक्तीप्रदम् ।
हितकरमस्तु नववर्षमिदम् ।।

-अनिरुद्ध रास्ते

आमुच्या कपाळी आहे.....

चंद्रमा हसे नभी शांत शीतल चांदणे।
आमुच्या कपाळी आहे अमृतांजन लावीले..।।

चालता तिच्या सवे, वेळ नकळे जाहला।
चाटताना शीत गोलक वात शीतल बाधले।।
आमुच्या कपाळी आहे.....

चुंबु का तव गाल मी, धीर करुनी बोललो।
कावुनी मजवरी परी, शीर दगडी ठोकिले।।
आमुच्या कपाळी आहे.....

लक्ष नाही पाहुनी हळूच खोडी काढली।
दावुनी मज 'कराते', हाड माझे मोडिले!।।
आमुच्या कपाळी आहे.....

अश्रु येता आतुनी हळुच माफी बोललो।
त्याच हाताने तिने प्रेम मजला दाविले।।
आमुच्या कपाळी आहे.....

-अनिरुद्ध रास्ते

आता वाजले की बारा!!!!

सिंडरेला नाव माझे
नशीबच मागे फिरे
माझ्या घरी मीच राबाया ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...।।

सवतीची आई घरी
चुकता मी, दंगा करी
आवराया घरचा पसारा ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...
नाचामध्ये वेळ झाला
बूट माझा हरवला
आवरा आता राजकुमारा ऽऽऽ
मला जाऊ द्या ना घरी...
एकेदिशी हो दुपारी
खटखट दारावरी
राजदूत येई भेटाया ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...।।
बूट आलो घेउनिया
मालकीण शोधावया
सांगे मला पाय घालाया ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...।।
पाय तुझा नीट बसे
मालकीण तूच असे
जातो मी राजाला सांगाया ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...।।
राजकुमाराची प्रीत
माझ्यावरी मग होत
जाते मी महाली नांदाया ऽऽऽ
मला जाउ द्या ना घरी...।।
-अनिरुद्ध रास्ते

उठा उठा हो सकळीक...

उठा उठा हो सकळीक
भिजवून ठेवा कणिक
मुले बायको इत्यादिक
डबे भरून धाडावे।

करून नंतर स्नानदैनिक पूजापठण
टीव्ही पहावा बैसुन
सारा वेळ ।।

नंतर उघडुनी हातपाटी
जाउनि बसावे इंटरनेटी
फेसबुकी गाठीभेटी
घ्याव्या खाश्या ।।

संध्याकाळिचे खाणे
बायकोवरि ढकलिणे
आपण वाचित बसणे
वृत्तपत्र ।।

करुनी दमल्याचे सोंग
करावे झोपेचे ढोंग
सारे दुखतसे अंग
ओरडावे ।।

अनि म्हणे निर्दोष
करणे आत्मनामघोष
जोपर्यंत मिळे तोष
सर्वांलागी ।।

-अनिरुद्ध रास्ते
(माझे मेहुणे रवी रामतीर्थकर यांनी माझ्यासाठी एक ओवी तयार केली. त्यावरुन सुचलेल्या ओळी)

रसनारंजक सगळे...

रसनारंजक सगळे, दूरदेशींचे आले
अजमावित त्यांची क्षमता, खिसे रिकामे झाले
परि स्मरते आणिक करते व्याकुळ केव्हा
मिरची, भाकर, कांदा, झुणक्याचे गोळा पिठले।।

शमविण्या येथली भूक, खाद्याच्या सरती राशी
नाव कमविण्या गर्दी, मास्टरशेफांची खाशी
परि स्मरती आणिक करती व्याकुळ केव्हा
कर्मयोगी ते बेडेकर, चितळे, जोशी।।

अनंत यंत्रे, तंत्रे, असती काम कराया,
किमया अनेक करुनी, आळविती प्रगतीकाव्या,
परि स्मरती आणिक करती व्याकुळ केव्हा
त्या जात्यावरल्या, ब्रह्मप्रहरीच्या ओव्या।।

वसुधा फिरुनी मजा करा, घ्या भरून खाद्यानंद
खाउनी कधी व्हा तृप्त नाहितर पिऊन व्हा बेधुंद
परि स्मरतील आणिक करतील व्याकुळ केव्हा
घास आईचा, चव पाण्याची, अन् आपल्या मातीचा गंध।।

-अनिरुद्ध रास्ते