बाळ, आता थांबतो थोडं
आईला जरा चालू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो ।।
आईला जरा चालू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो ।।
पुढे सतत चाललो मी
वाट नव्हती जरी दिसत ।
आणि मागे तुम्ही होतात
विश्वासाने पावले टाकत ।
गारव्याबरोबर वार्याचा
बोचरा अनुभव घेऊ देतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
माझ्या घरी सुद्धा मी
माझ्या कुळाचा दीपक होतो ।
माझ्यापेक्षा इतरांच्या
अपेक्षांचे ओझे वाहत होतो ।
आता तरी थोडा माझा
भार हलका करून घेतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
तीशीत पडले दायित्व
माझ्यावर दोन जीवांचे ।
मधले नाव माझे लावून
निश्चिंत झालात कायमचे ।
दायित्व नाही तरी
कर्तृत्व थोडे तिच्यावर सोडतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ......
खुलेन थोडा मी सुद्धा
स्वत:कडे नीट पाहीन ।
माझी सुद्धा स्वप्ने होती
याचा थोडा आनंद घेईन ।
दीपस्तंभ राहण्याऐवजी
थोडा आकाशकंदील होतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
आभाळ सारखं निरभ्र नसतं
निळं मोकळं सुद्धा नसतं ।
अदृश्याचा आधार घेऊन
सुखद विमान व्हायचं असतं ।
विश्वरुपा आधी तिला
ढग, वादळ पाहू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो
-अनिरुद्ध रास्ते
वाट नव्हती जरी दिसत ।
आणि मागे तुम्ही होतात
विश्वासाने पावले टाकत ।
गारव्याबरोबर वार्याचा
बोचरा अनुभव घेऊ देतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
माझ्या घरी सुद्धा मी
माझ्या कुळाचा दीपक होतो ।
माझ्यापेक्षा इतरांच्या
अपेक्षांचे ओझे वाहत होतो ।
आता तरी थोडा माझा
भार हलका करून घेतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
तीशीत पडले दायित्व
माझ्यावर दोन जीवांचे ।
मधले नाव माझे लावून
निश्चिंत झालात कायमचे ।
दायित्व नाही तरी
कर्तृत्व थोडे तिच्यावर सोडतो ।।
तिच्या वाटणीचे आभाळ......
खुलेन थोडा मी सुद्धा
स्वत:कडे नीट पाहीन ।
माझी सुद्धा स्वप्ने होती
याचा थोडा आनंद घेईन ।
दीपस्तंभ राहण्याऐवजी
थोडा आकाशकंदील होतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ...
आभाळ सारखं निरभ्र नसतं
निळं मोकळं सुद्धा नसतं ।
अदृश्याचा आधार घेऊन
सुखद विमान व्हायचं असतं ।
विश्वरुपा आधी तिला
ढग, वादळ पाहू देतो ।
तिच्या वाटणीचे आभाळ
तिचे तिलाच पेलू देतो
-अनिरुद्ध रास्ते
छान कविता!!
ReplyDeleteछान कविता!!
ReplyDelete