जहाज

दिसे एकले तारु तरंगे दूर सागरात

दुरून वाटे वहावले का खारप्रवाहात

हेलकावते लाटांवरती कधी वादळात

कधी सहज ते मार्गक्रमते निवांत वार्‍यात

भरून पोटी शिधा नि इंधन, व्यापारी चीजा

कप्तानासह खलाशी भरती उत्साह ताजा!

काय कोरले कपाळी माझ्या विचार ना शिवती

जहाजास त्या अथांग सागरी लोटुन ते देती

काय पाहिले कुणास ठाउक अशा जहाजाने

वादळवारे, उदय-अस्त, अन् आठवणी, स्वप्ने

समरे, चाचे, नवीन दुनिया, नवभूमी, खजिने

कधी खलाशी उन्मादित, कधी दिङ्मूढ मने!

आठवणींचा, अनुभवांचा घेऊन संभार

जात राहते एकटेच ते पुढे हळूवार

गंतव्याचे ठिकाण येता शांत उभे राही

काय पाहिले, काय भोगले, दिसू न ते देई

काय शिकावे अशा जहाजाकडून आपण हो?

पचवून मागील सारे, जीवन पुढे जात राहो!

-अनिरुद्ध रास्ते