कृष्णबिंब

मनात वाकुन बघता मजला
दिसला बिंबित कान्हा ।
मलाच नकळत फुटला हृदयी
अपार प्रेमळ पान्हा ।।

पसरे अंतरी समाधान अन्
दुःखही सकल निमाले ।
श्यामकांतिची नीलमरंगत
पाहुन श्रमही पळाले ।।

गाई चरती गवत कोरडे
जणु विवेक षड्रिपु मारी ।
वरी निर्मिती दूध तयासम
सद्वृत्ती मनी पसरी ।।

संध्यासमयी सूर्य विसावे
केशर नभि या फुलवे ।
नील-केशरी विरोध साधुन
कृष्णरूप अति खुलवे ।।

आसमंत तो मनपटलाचा
'मीपण' राधा भावे ।
परमात्मा परि कृष्णरूपि हा
अहंगंड विरघळवे ।।

- अनिरुद्ध रास्ते